*Datuje się od upadku Cesarstwa Rzymskiego Zachodniego lub według niektórych historyków muzyki, od Edyktu Mediolańskiego w 313 r. n. e. czyli uznania chrześcijaństwa. Wprowadzono wtedy do liturgii chrześcijańskiej rzymski śpiew kultowy, zwany później chorałem gregoriańskim. (jednogłosowy śpiew chóru męskiego, w wykonaniu księży, zakonników, kleryków) Tworzywo tego śpiewu decydowało przez wiele wieków o rozwoju muzyki. W pierwszych wiekach ośrodkami rozwoju nauki i kultury były klasztory i kościoły. Kultywowano w nich muzykę tylko wokalną. Wielkim reformatorem muzyki średniowiecza był Gwidon z Arezzo, twórca systemu notacji muzycznej i nazw solmizacyjnych. Istnieje także i rozwija się muzyka świecka. Są to przeważnie solowe pieśni jednogłosowe zwane balladami, śpiewane przez wędrownych śpiewaków i grajków. Inny nurt muzyki swieckiej prezentowali poeci- muzycy wywodzący się ze stanu rycerskiego. Ówczesnych przedstawicieli muzyki świeckiej nazywano: we Francji- truwerami lub trubadurami, w Skandynawii- skaldami, w Anglii- bardami, w Polsce- rybałtami, w Niemczech - minesingerami. Znamy też średniowiecznych kompozytorów i ich utwory chociaż zwyczajem było niepodpisywanie swoich utworów. Do najbardziej znanych należeli:Leoninus i Perotinus reprezentujący tzw. Szkołę Notre Dame, (XII w.)Filip de Vitry i Guillaume de Machaut,(ars antiqua - XIV w.), oraz przedstawiciel tzw. szkoły burgundzkiej Guillaume Duffay (XV w.) Znane jest także imię wybitnej kompozytorki średniowiecznej, mniszki i mistyczki- była nią Hildegarda z Bingen.(XII w.) W Polsce najstarszym znanym z imienia kompozytorem średniowiecznym był Wincenty z Kielc (XIII w.), nieco później na dworze królewskim działał inny wybitny kompozytor tego okresu Mikołaj z Radomia.
