*Romantyzm to kierunek muzyce I poł. XIX wieku którego naczelnym zadaniem estetycznym była więź muzyki z innymi rodzajami sztuki. Muzyka według romantyków, miała wyrażać uczucia i nastroje oraz współdziałać z poezją, dramatem, tańcem i malarstwem. Współdziałanie z poezją następowało przede wszystkim w liryce wokalnej (pieśni) w której przedstawiciele muzyki romantycznej (Schubert, Schumann, Mendelssohn a w Polsce Moniuszko, sięgali po teksty najwybitniejszych poetów romantycznych np.: Goethe, Heine, Byron, Mickiewicz, Puszkin. Wykorzystywano pieśni do innych rodzajów muzyki (sonaty, wariacje, ballady, poematy symfoniczne, kwartety). Inni Kompozytorzy jak np. Wagner wykorzystywali w swojej twórczości dramaty. Berlioz jest twórcą kolorystyki dźwiękowej różnej od naśladowania np. głosów przyrody. Muzyka romantyczna miała duży wpływ na dalszy rozwój muzyki XIX wieku i zaważyła na twórczości kompozytorów XX wieku.
